نارسایی قلبی | علائم و راهکارها

نارسایی قلبی چیست؟

نارسایی قلبی وضعیتی است که در آن قلب نمی تواند خون اکسیژن دار کافی برای رفع نیازهای بدن پمپاژ کند. قلب به پمپاژ خود ادامه می دهد، اما نه به اندازه یک قلب سالم و کارآمد. نارسایی قلبی به معنای توقف ضربان قلب نیست بلکه به این معنی است که قلب آنطور که باید پمپاژ نمی کند. نارسایی قلبی به طور کلی ناشی از برخی بیماری های زمینه ای دیگر است.

اطلاعاتی که در مورد نارسایی قلبی باید بدانیم

کاردیومیوپاتی، نامی برای بیماری عضله قلب است که یکی از شرایطی است که اغلب منجر به نارسایی قلبی می شود. علائم نارسایی قلبی شامل تنگی نفس، تورم در پاها و درد شکمی یا حالت تهوع است. تشخیص شامل آزمایش هایی برای وجود نارسایی قلبی و به دنبال آن آزمایش هایی برای ارزیابی علت نارسایی قلبی است.
درمان نارسایی قلبی با تغییر شیوه زندگی و مصرف داروها برطرف خواهد شد. در موارد پیشرفته تر، ممکن است نیاز به جراحی نیز باشد.
بسیاری از افراد می توانند با نارسایی قلبی زندگی کنند. نظارت دقیق بر فرد بیمار و پایبندی به رژیم غذایی، دارو و برنامه های ورزشی توصیه شده توسط پزشک برای بهبود کیفیت زندگی ضروری است. چه چیزی باعث نارسایی قلبی می شود؟

نارسایی قلبی ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

• حمله قلبی (انفارکتوس میوکارد) توانایی عضله قلب برای پمپاژ طبیعی دچار اختلال می شود
• بیماری عروق کرونر باریک شدن شریان هایی که خون را به عضله قلب می رسانند
• بیماری دریچه قلب ناشی از تب روماتیسمی یا سایر عفونت ها
• فشار خون بالا
• عفونت دریچه ها یا عضله قلب (به عنوان مثال، اندوکاردیت یا میوکاردیت)
• کاردیومیوپاتی یا سایر بیماری های عضله قلب (شامل علل ژنتیکی یا ناشناخته)
• بیماری یا نقص مادرزادی قلبی (از بدو تولد وجود دارد)
• آریتمی های قلبی (ضربان نامنظم قلب)
• بیماری مزمن ریه، مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) یا آمفیزم
• آمبولی ریه (لخته شدن خون در ریه ها)
• داروهای خاص
• کم خونی و از دست دادن بیش از حد خون
• عوارض دیابت

تعدادی از داروها و مکمل ها ممکن است نارسایی قلبی را بدتر کنند یا با داروهای نارسایی قلبی تداخل داشته باشند. مطمئن شوید که پزشک خود را در مورد تمام داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله داروهای بدون نسخه، مطلع کرده اید.

علائم نارسایی قلبی چیست؟

موارد زیر شایع ترین علائم نارسایی قلبی هستند. با این حال، هر فردی ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تنگی نفس در هنگام استراحت یا ورزش یا در حالت دراز کشیدن
• افزایش وزن
• تورم قابل مشاهده در پاها، مچ پا و گاهی اوقات شکم به دلیل تجمع مایعات
• خستگی و ضعف
• حالت تهوع، درد شکم، از دست دادن اشتها
• سرفه های مداوم که می تواند باعث خلط خونی شود

به طور کلی، برخی از افراد به دلیل نرسیدن خون به بدن (خستگی و ضعف، تنگی نفس با فعالیت) علائمی را نشان می دهند و برخی نیز به دلیل احتقان خون و مایعات قبل از رسیدن به قلب (تنگی نفس) علائمی را بروز می دهند. (دراز کشیدن، افزایش وزن، سرفه مداوم، احتقان شکم، حالت تهوع، درد شکم، کم اشتهایی، تورم پا). برخی ممکن است علائم هر دو گروه را داشته باشند. و با این حال برخی ممکن است اصلاً علائمی نداشته باشند.

شدت بیماری و علائم بستگی به این دارد که چقدر از ظرفیت پمپاژ قلب تحت تأثیر قرار گرفته است.

علائم نارسایی قلبی ممکن است شبیه علائم سایر شرایط یا مشکلات پزشکی باشد. همیشه برای تشخیص با پزشک خود مشورت کنید.

نارسایی قلبی چگونه تشخیص داده می شود؟

علاوه بر تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی، اقدامات تشخیصی برای نارسایی قلبی ممکن است شامل ترکیبی از موارد زیر باشد:

اشعه ایکس قفسه سینه:

فرآیندی که تصاویری از بافت های داخلی، استخوان ها و اندام ها تولید می کند

اکوکاردیوگرافی (که اکو نیز نامیده می شود):

سونوگرافی قلب

نوار قلب (ECG یا EKG):

سیم هایی که به قسمت های مختلف بدن شما چسبانده می شوند تا نموداری از ریتم الکتریکی قلب شما ایجاد کنند.

تست BNP:

پپتید ناتریورتیک نوع B (BNP) هورمونی است که در پاسخ به افزایش تنش دیواره (استرس) که با نارسایی قلبی اتفاق می‌افتد از بطن‌ها آزاد می‌شود. با افزایش تنش دیوار، سطح BNP افزایش می یابد. سطوح BNP در ارزیابی سریع نارسایی قلبی مفید است. به طور کلی، هر چه سطح BNP بالاتر باشد، نارسایی قلبی بدتر است.

نارسایی قلبی چگونه درمان می شود؟

هدف از درمان نارسایی قلبی بهبود کیفیت زندگی با رسیدگی به علل زمینه‌ای و کاهش علائم و کنترل آن است. در نارسایی قلبی آموزش نقش تعیین کننده ای دارد. بیماران و خانواده‌هایشان باید یاد بگیرند تا تغییرات کوچک را تشخیص دهند و به آن‌ها واکنش نشان دهند، مانند تورم یا افزایش وزن، می‌توانند به کند کردن پیشرفت نارسایی قلبی کمک کنند.

راه‌های درمانی عبارتند از:

• درمان شرایط زمینه ای
• کنترل عوامل خطر
• ترک سیگار
• کاهش وزن (در صورت اضافه وزن)
• تغییر به یک رژیم غذایی سالم برای قلب
• اجتناب از الکل
• استراحت مناسب
• کنترل قند خون (در صورت دیابت)
• کنترل فشار خون
• کاهش مصرف نمک
• مصرف مناسب مایعات
• مصرف به موقع داروها

داروهایی که باعث افزایش طول عمر بیماران نارسایی قلبی می‌ شود

مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE): این دارو فشار داخل رگ‌های خونی را کاهش می‌دهد و مقاومتی که قلب در برابر آن پمپ می‌کند را کاهش می‌دهد.

مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین (ARBs): این یک داروی جایگزین برای کاهش بار کاری بر روی قلب در صورت عدم تحمل مهارکننده های ACE است. یک مهار کننده ACE یا مسدود کننده ARB اغلب توصیه می شود، اما نه هر دو.

مسدودکننده های بتا: اینها تمایل قلب به تپش سریعتر را کاهش می دهند و با مسدود کردن گیرنده های خاص روی سلول های قلب، بار کاری آن را کاهش می دهند.

مسدود کننده های آلدوسترون: این دارو اثرات هورمون آلدوسترون را که باعث احتباس سدیم و آب می شود، مسدود می کند.

مهارکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین: مهارکننده‌های نپری‌لیزین (ARNIs): این یک کلاس نسبتاً جدید از دارو است که برای برخی افراد نشان داده شده است که جایگزین بهتری نسبت به مهارکننده‌های ACE یا مسدودکننده‌های ARB است.

داروهای کاهنده علایم

دیورتیک ها: این داروها میزان مایعات را در بدن کاهش می دهند.

گشادکننده عروق: این رگ‌های خونی را گشاد می‌کنند و بار کار بر روی قلب را کاهش می‌دهند.

دیگوکسین: این دارو به ضربان قلب قوی‌تر با ریتم منظم‌تر کمک می‌کند.

داروهای ضد آریتمی: این داروها به حفظ ریتم طبیعی قلب و جلوگیری از مرگ ناگهانی کمک می کنند. با این حال، برخی از داروهای ضد آریتمی در واقع ممکن است باعث نارسایی قلبی شوند.

دستگاه های کاشته شده ای که به عملکرد موثرتر قلب کمک می کند

درمان ضربان‌زنی دو بطنی/همگام‌سازی مجدد قلب: این نوع جدید ضربان‌ساز هر دو طرف بطن چپ را به‌طور همزمان برای هماهنگ کردن انقباضات و بهبود عملکرد قلب حرکت می‌دهد. برخی از بیماران نارسایی قلبی کاندیدای این درمان هستند.

دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل کاشت (ICD): دستگاهی شبیه به ضربان ساز است که ضربان قلب خیلی سریع را حس می کند و برای تبدیل ریتم تند به ریتم طبیعی یک شوک الکتریکی وارد می کند.

دستگاه کمک بطنی (VAD): این دستگاه مکانیکی وظیفه پمپاژ یک یا هر دو بطن قلب یا اتاقک پمپاژ را بر عهده می گیرد. زمانی که نارسایی قلبی به حدی پیش می‌رود که داروها و سایر درمان‌ها دیگر مؤثر نباشند، VAD ممکن است ضروری باشد.

پیوند قلب: برای بیماران منتخب، جایگزینی قلب با قلب اهدایی آخرین راه حل برای کسانی است که علیرغم سایر درمان ها بهبود نمی یابند.